Stel je voor dat de VN nu met een rapport zou komen over de mensenrechtensituatie
in Palestina. In dit rapport zou het feit dat Palestijnse grondgebieden bezet
zijn door Israël en geregeld bombardementen plaatsvinden er niet toe doen, het
gaat tevens om democratie in Palestina. Er moeten verkiezingen worden gehouden
en de leiders van de Palestijnen hebben waarschijnlijk misdaden tegen hun eigen
bevolking gepleegd, omdat ze deze mobiliseren sinds de bezetting door Israël.
Zij bewapenen hun volk en betalen hun te weinig. Dit kan gezien worden als een
vorm van moderne slavernij tegen hun eigen bevolking. Dat ze zich moeten
verdedigen tegen een veel groter macht doet er niet toe.
Voor al deze bevindingen zijn er 500 anonieme Palestijnse
getuigenissen afgegeven. Het gehele rapport is hierop gebaseerd. Wij hebben de
Palestijnse autoriteiten wel verzocht om in Palestina onderzoek te doen, maar
dit is geweigerd aangezien deze commissie als een politiek wapen wordt gezien
voor vijanden van Palestina. Informatie over hoe de anonieme getuigenissen zijn
georganiseerd en of hoe hun identiteit is vastgesteld is niet mogelijk wegens
mogelijke represailles tegen hun familie in Palestina. Ook zouden deze mensen
ook Israëliërs kunnen zijn die Arabisch spreken. Overigens zijn er honderden
Palestijnen die openlijk demonstreren en schrijven tegen het bewind in
Palestina. Met hun familie gebeurd niks. Wie de anonieme getuigenissen
interviewen of welke organisaties hierbij betrokken zijn is ook geheim. Vragen
hierover worden niet beantwoord. Het bewind in Palestina heeft tevens spionnen
tot in Europa die mogelijk het onderzoek zullen bemoeilijken. Alles is op een clandestiene
wijze georganiseerd. Andere getuigenissen die mogelijk met het bewind in
Palestina sympathiseren en 45.000 schriftelijke getuigenissen hebben ingeleverd
zijn niet relevant. Zij zijn mogelijk gedwongen door het regime in Palestina om
dit te schrijven. Zelfs de 800 Palestijnen uit de Diaspora die hebben
aangeboden om fysiek in Geneve te verschijnen om te getuigen over de
mensenrechtensituatie in Palestina, zelf dat willen wij niet. 'We hebben een
aantal telefoons gepleegd met deze mensen maar soms bleek zelfs gefraudeerd te
zijn met de namen'. Of het waar is wat wij zeggen als commissie kan niet
gecontroleerd worden, want we werken op een clandestiene wijze waarbij alles
geheim dient te blijven. 'Op die manier ontkomen wij aan kritiek over het
rapport' is de gedachtes achter deze drogredenen.
Rationeel gezien zou je zeggen dat het te belachelijk voor
woorden is als dit verhaal over de leiding van de Palestijnen ging. Toch wordt
het niet zo gezien wanneer het om Eritrea gaat. De verhoudingen tussen Eritrea
en buurland Ethiopië zijn hetzelfde als de verhoudingen tussen Palestina en
Israël. Het enige verschil is dat Eritrea sinds 1991 onafhankelijk is en
militair beter georganiseerd is dan Palestina. De voorkeursbehandeling en steun
die Ethiopië ontvangt van de internationale gemeenschap, ondanks de illegale
bezetting van Eritrese grondgebied, is vergelijkbaar met Israël. Hoe Eritrea
wordt afgebeeld in de media tegenover Ethiopië. Het boek over het Palestina-Israël
conflict van Joris Luyendijk getiteld ‘Het zijn net mensen’ zou zo toegepast
kunnen worden voor de situatie tussen Eritrea en Ethiopië. Voor de
onrechtvaardige behandeling door de Verenigde Staten en haar bondgenoten jegens
Eritrea hoef je niet ver te zoeken. Dankzij WikiLeaks is het duidelijk dat de
regime change agenda het einddoel is. Zelfs de sancties tegen Eritrea die sinds
2009 de economische situatie alleen maar verslechteren zijn bedoeld voor regime
change. De onrechtvaardige behandeling van Eritrea stapelen zich op en hebben
een nieuw dieptepunt bereikt met het pas uitgekomen onderzoeksrapport in
opdracht van de VN.
De onderzoekscommissie (COIE) van de VN-mensenrechtenraad
heeft afgelopen woensdag verslag
gedaan van haar bevindingen over de mensenrechtensituatie in Eritrea. De
conclusie is dat volgens deze 3-koppigcommissie de Eritrese regering misdaad
tegen de mensheid gepleegd tegen haar eigen bevolking sinds 1991. Oftewel sinds
de onafhankelijkheid van Eritrea. Deze bevindingen moeten nog besproken
worden door alle leden van de VN-mensenrechtenraad en er moet nog gestemd
worden of dit rapport wel wordt aangenomen. Dus het moet nog maar blijken wat
de VN vindt.
Wat meteen opvalt is hoe de “kwaliteitskranten” al doen
alsof de VN een uitspraak heeft gedaan over Eritrea.
-
NRC
Handelsblad: VN: misdaden tegen de menselijkheid in Eritrea
-
De
Volkskrant: VN:
Eritrea schuldig aan misdaden tegen menselijkheid
-
TROUW:
VN:
Eritrea schendt al 25 jaar mensenrechten
Verder was het natuurlijk opvallend dat Mike Smith, de voorzitter
van de 3 koppig commissie, zei dat alle gemobiliseerde soldaten in Eritrea
praktisch als tot slaaf gemaakt gezien kunnen worden. ‘Moderne slavernij’
noemde hij het. Dat zou betekenen dat Eritrea het eerste land is ter wereld die
haar ‘slaven’ bewapent, schoolt en gratis medisch verzorgt. Zou het kunnen dat
er een groot deel van de mensen in Eritrea geloven in een betere toekomst en
daarom voor weinig hard werken om hun land op te bouwen. En dat er ook een deel
is die vindt dat het te traag gaat en daarom het land verlaat? Je zou je kunnen
afvragen of het beter was als Eritrea zich zou vetmesten met IMF –leningen om
vervolgens de volgende generatie Eritreers met een enorme schuld op te zadelen
die zij niet kunnen terugbetalen. Het idee achter National Service is juist om
uit dit vicieuze cirkel van armoede te ontsnappen en op eigen benen te leren
staan. Dus wat is nou werkelijk het idee achter de ‘framing’ van de
onderzoekscommissie? Eritrea dat als voorbeeld kan dienen voor andere
Afrikaanse landen dat ontwikkeling ook zonder miljarden schuld bij IMF of
WorldBank mogelijk is? Dit is helaas de koloniale logica waarmee in het
verleden revolutionaire Afrikaanse leiders zijn bestreden en met succes zijn geëlimineerd.
Een half uur later na de presentatie van de COIE gaf de
Eritrese regering ook een persconferentie waarin 6
argumenten opgesomd werden tegen het rapport.
- De eenzijdigheid van het rapport, wat gebaseerd is op ongeveer 500 anonieme getuigenissen. Maar ook werd genoemd dat vanuit de Eritrese gemeenschap 42.000 schriftelijke getuigenissen zijn geweigerd en meer dan 800 mensen die fysiek naar Geneva wilden afreizen om te getuigen over de mensenrechtensituatie in Eritrea. Hier zitten ook mensen bij die in Nationale Dienstplicht hebben gezeten, wat door de voorzitter van de commissie ‘moderne slavernij’ werd genoemd. Ook zij werden geweigerd.
- Aangevoerde bewijs is onvoldoende en komt niet overeen met de realiteit zoals een onlangs BBC-team aantoonde.
- De positieve ontwikkelingen betreft mensenrechten en andere relevante ontwikkelingen in Eritrea werden niet meegewogen in het rapport.
- De illegale bezetting van Eritrea door buurland Ethiopië, sancties tegen Eritrea, gewapende agressie vanuit buurland Ethiopië en het beleid om alle Eritreers politiek asiel te verlenen zijn niet in overweging genomen.
- Het mandaat is overschreden door de commissie: Er werd bij verschillende landen gelobbyd om niet met Eritrea in gesprek te treden omdat Eritrea volgens de commissie “een bedreiging vormt tegen internationale vrede en veiligheid.”
- De beschuldigingen van de commissie jegens Eritrea zijn op geen enkele manier juridisch verdedigbaar. Zij zullen dan ook moeten aantonen dat het om systematisch mensenrechtenschendingen gaat.
De 47
leden tellende mensenrechtenraad zal over 3 weken stemmen of ze dit rapport
zal doorverwijzen naar de Veiligheidsraad. Als het toch de Veiligheidsraad in
2017 haalt dan zal ook moeten blijken of dat de Veiligheidsraad met de
conclusies van het rapport instemt.
De clandestiene werkwijze en oncontroleerbaarheid van het
rapport zal naar mijn idee voor veel opschudding zorgen. Als schrijver en
onderzoeker wil ik vragen kunnen stellen over de betrouwbaarheid van de bronnen
en de ‘feiten’ controleren. De situatie binnen de Eritrese diaspora, waar het
onderzoek op steunt, is namelijk behoorlijk gepolitiseerd. Er zijn Eritreers
die openlijk met Ethiopië sympathiseren of duidelijk politiek belang hebben om
deze zaak naar het ICC te krijgen, die zich hebben voorgedaan als ‘getuige’.
Ook de Verenigde Staten en haar bondgenoten hebben openlijk voor ‘regime change’
gepleit en de conclusies van het rapport zal zonder twijfel als middel worden
ingezet voor ‘regime change’. Juist daarom zou dit rapport goed onder de loep
genomen moeten worden.
Met al deze informatie in het achterhoofd is het dan ook
niet raar dat de Eritrese regering de uitkomsten van het onderzoeksrapport
‘lachwekkend’ noemt. Want wie zou het nou niet lachwekkend vinden als er werd
opgeroepen om Palestijnse leiders voor het ICC te dagen terwijl ze volop in
strijd zijn tegen de bezetting van Palestina door Israël. Uiteraard een heel cynische lach van onmacht.
No comments:
Post a Comment