Door de jaren heen heb ik me noodgedwongen ontwikkeld tot een soort van media-criticus(volgens NRC-Handelsblad). Vooral over sensationele berichtgevingen inzake Eritrea. Mijn kritiek en van velen anderen richting de traditionele media was simpel van aard. Meet met gelijke maten en voorkom vooringenomenheid door niet activistisch journalistiek te bedrijven. Althans pretendeer op zijn minst niet een informatief stuk te hebben geschreven maar eentje die gericht is op Kamervragen en sensatie (Blendle scores).
Het is een verademing wanneer een journalist een poging doet tot droog verslag van feiten zonder allerlei waardeoorden. Tegenwoordig is dit hoogst uitzonderlijk, zo uitzonderlijk dat ik er een blog aan wijd.
NRC journalist Koert Lindijer heeft een stuk geschreven wat de essentie van het conflict tussen Eritrea en Ethiopië. Dit is wat wij binnen de Eritrese gemeenschap al meer dan 10 jaar roepen, maar wanneer wij het benoemen worden wij weggezet als "aanhangers van het regime in Asmara", zo hoeven journalisten niet in te gaan op onze argumenten. Op die manier wordt het publiek ook duidelijk gemaakt dat genuanceerde mening over Eritrea niet mogelijk is.
Hij heeft mij verrast omdat tot nu toe niemand binnen de Nederlandse media heeft durven te benoemen dat "Ethiopië, met instemming van Washington, Eritrese grondgebieden bezet" en dat dit komt omdat "Ethiopië als de tragische partner is verkozen in de regio tegen het terrorisme."
Lees hier het artikel:
Grensconflict Ethiopië en Eritrea laait weer op
. De oude
vijanden Ethiopië en Eritrea namen elkaar deze week stevig onder vuur. Het
waren de zwaarste gevechten in 16 jaar. De stabiliteit in de regio wordt er
ernstig door bedreigd.
Koert
Lindijer 16 juni 2016
Het al jaren slepende grensconflict tussen Eritrea en Ethiopië is deze
week weer opgelaaid. Eritrea spreekt over 200 gedode Ethiopische soldaten door
gevechten bij het grensstadje Tserona, Ethiopië heeft het over zware verliezen
aan Eritrese kant. De gevechten zouden inmiddels zijn gestopt en beide partijen
voeren versterkingen aan. Omdat internationale druk uitbleef op Ethiopië om het
in 2002 bij het Permanente Hof van Arbitrage in Den Haag uitgesproken vonnis
ten gunste van Eritrea uit te voeren, is de situatie in de Hoorn van Afrika
explosief gebleven.
De strijd in het weekend was de zwaarste sinds de oorlog in 1998
uitbrak. Tussen 1998 en 2000 beukten honderdduizenden soldaten in op elkaars
stellingen in het onherbergzame landschap van het grensgebied, met taferelen
die deden denken aan de ouderwetse loopgravenoorlog in Europa. Net als in de
Eerste Wereldoorlog werden de soldaten vlees voor de kanonnen: vermoedelijk
vielen er tegen de 100.000 doden in deze grootste conventionele oorlog in
onafhankelijk Afrika.
Ethiopië heeft zich nooit gehouden aan de uitspraak
van het Permanente Hof van Arbitrage
In 2000 maakte het vredesverdrag van Algiers een einde aan de
gevechten. Beide landen bleven zich sindsdien echter als aartsvijanden
opstellen. Eritrea en Ethiopië besloten in het vredesverdrag hun geschil voor
te leggen aan een onafhankelijke commissie van het Permanente Hof van Arbitrage
in Den Haag en deden de belofte haar uitspraak te zullen accepteren. Maar toen
de commissie in april 2002 haar oordeel velde, kon Ethiopië daar niet mee
leven. De controverse over de 1.000 kilometer lange grens spitst zich toe op
het 3500 inwoners tellende Badme. In dit door Ethiopië bestuurde grensstadje
begon in mei 1998 de oorlog met een aanval van Eritrese troepen.
De internationale grenscommissie wees de vlaktes rond Badme toe aan
Ethiopië, maar het stadje zelf moest Eritrees worden. Dit besluit heeft
Ethiopië met heimelijke instemming van bondgenoot Washington nooit uitgevoerd.
Want Amerika verkoos Ethiopië als strategische partner in de Hoorn van Afrika
bij de strijd tegen het terrorisme, vooral wegens de rol die het Ethiopische
leger speelt in buurland Somalië tegen de terreurgroep Al Shabaab.
Onduidelijk is wie dit keer de strijd is begonnen. Mogelijk betrof het
een wraakactie van Ethiopië wegens steun van Eritrea aan de Ethiopische
verzetsgroep Ginbot, die vorige maand een aanslag uitvoerde in Zuid-Ethiopië.
Wel is duidelijk dat zolang dit grensconflict blijft woeden de strategisch
gelegen Hoorn van Afrika geen vrede zal kennen. Oorlogen en politieke
instabiliteit in de buurlanden Djibouti, Soedan en Somalië zijn deels een
afgeleide van de historische vetes tussen Eritrea en Ethiopië.
1 comment:
Good post.
Post a Comment